bokmålsordboka
skarp
SUBSTANTIV
Av skarp
Forreste eller bakerste del av fartøy
Akterskarp, forskarp
skarp
ADJEKTIV
Norr. skarpr
En skarp kniv
Skarpe klør
En skarp fjellrygg
En skarp vinkel
En skarp sving
Skarp jord
Skarpe ansiktstrekk
Et skarpt fotografi
Trekke en skarp grense
Ha en skarp tunge
Skarp vårluft
Ta en skarp en
Drikke en dram med sterkt brennevin
sterk, sviende, stikkende
Skarp lut, ost, lukt
Skarpt lys
En skarp stemme, lyd
god
Ha skarpt syn, et skarpt øre
Være skarp
Gjøre det skarpt til eksamen (godt)
streng, granskende
Se skarpt på en
En skarp irettesettelse, kritikk
Være under skarp bevoktning
Skarp konkurranse
Som har kule, prosjektil
Skarpe skudd
S_subst:
Skyte med skarpt
En skarp seilas
Det gikk i skarpt trav
Skarpt føre
Skiføre med hard, grovkornet snø
skarping
SUBSTANTIV
Intelligent person, gløgging
En av skarpingene i klassen
skarpsegler, skarpseiler
SUBSTANTIV
Hurtigseilende båt
nynorskordboka
skarp
SUBSTANTIV
Av skarp
Fremste eller attarste del av eit fartøy
skarp
ADJEKTIV
Norr. skarpr
Som skjer godt; kvass
Ein skarp kniv
Skarpe klør
Eit skarpt hjørne
Ein skarp sving
Skarp jord
Klar og tydeleg; markert
Skarpe andletsdrag
Eit skarpt fotografi
Dra ei skarp grense
Bitande, kvass
Skarp vårluft
sterk, stikkande, svidande
Skarp lukt, lut, ost
Blendande, sterk
Skarpt lys
Ha ei skarp røyst
Ta ein dram med sterkt brennevin
Ta ein skarp ein
god
Ha skarpt syn
Ha eit skarpt øyre
Vere skarp
Gjere det skarpt til eksamen (få framifrå karakterar)
Granskande, streng
Sjå skarpt på ein
Ei skarp irettesetjing
Vere under skarpt oppsyn
Skarp tevling
Som har kule, prosjektil
Skarpe skot
Skyte med skarpt
Det gjekk i skarpt trav
Skarpt skiføre (føre med hard, grovkorna snø)
skarping
SUBSTANTIV
Intelligent person; gluping, gløgging
Ein av skarpingane i klassa
skarpkant
SUBSTANTIV
Kant som er skarp om trelast: heil skurflate på alle kant- og sideflater; motsett vankant
Skurlast med skarpkant