wordify
bokmålsordboka
druse
VERB
Kaste eller sparke hardt og målrettet i en bestemt retning; dryle
Druse ballen i mål
Druse snøballen i veggen
Slå eller sparke hardt; støte; dryle
Druse ned fienden
Druse til ballen
Falle tungt; dumpe, deise
Druse i bakken
Storme fram; ruse, styrte; peise på
Politiet var på vei, så jeg druste av gårde
Hun druste gjennom spillelista
nynorskordboka
drust
SUBSTANTIV
Jamfør lågtysk druust ‘pågåande kraft’; samanheng med druse
stas, prakt
Drust og dramb
Drust og rikdom
drust
ADJEKTIV
staseleg, gild
druste
SUBSTANTIV
Drusteleg kvinne
drusteleg
ADJEKTIV
Som gjev eit mektig inntrykk; staseleg, prektig; storfelt, veldig
Jubileet blir ei drusteleg feiring
Han drog fram eit drusteleg langsverd
Ein herremann i drusteleg uniform