bokmålsordboka
ruse
SUBSTANTIV
Fra lavtysk opphavlig, trolig keltisk
Kurvlignende fiskeredskap
ruse
VERB
Av rus
Være ruset
Refleksivt:
Ruse seg (på noe)
Som adjektiv i presens partisipp:
En rusende drikk
ruse
VERB
Kanskje fra lavtysk betydning 2 fra engelsk
Målmannen ruste ut og snappet ballen
Sette en motor i voldsom fart uten belastning
Ruse motoren, bilen
rusegrop
SUBSTANTIV
Forsenkning for rusing av flymotorer (for å redusere støyplagen)
nynorskordboka
ruse
SUBSTANTIV
Gjennom dansk, frå lågtysk opphav truleg keltisk
Vidjekorg
Fiskereiskap forma som ein utspilt nettpose; teine
ruse
VERB
Av rus
Valde rus, gjere drukken
ølet rusar
I presens partisipp:
Ein rusande drikk
Refleksivt:
Ruse seg
Drikke seg full
ruse
VERB
Kanskje frå lågtysk, tyding 2 frå engelsk
Springe vilt, storme fram; styrte, falle
Ruse ut og ta ballen
Han rusa ned frå taket (gleid utfor og ramla ned)
Gje ein motor høgt turtal utan å ta ut drivkraft
Ruse motoren, bilen
ruse
VERB
Av rus
Rekne ut etter laust skjøn; kalkulere