wordify
bokmålsordboka
svær
ADJEKTIV
Kanskje sideform til norrønt svárr ‘hard, tung’, eller tysk schwer
stor, kraftig, tykk
En stor, svær kar
En svær trosse
Bli sværere og sværere
En svær lastebil
Det hørte svære fjellvidder til gården
Svære summer
tung, grov
Sjøen gikk svær
usedvanlig
Det er svært så det blåser
Svært til hastverk du har
dyktig, flink
Han er en svær jeger
Være svær til å gå på ski
Ivrig til, fæl
Svær til å snakke, lyve
Nå sjelden: tung, vanskelig
Livet er svært av og til
Falle en svært
Som adverb: i høy grad, veldig
Være svært sliten, flink
Det er svært så fin du er
Ha det svært så bra
sværing
SUBSTANTIV
rugg, rusk
Elgoksen var en sværing på over 400 kg
sværvekter
SUBSTANTIV
Egentlig om bokser, bryter i tungvektsklassen
Svær, kraftig person
Han var riktig en sværvekter
nynorskordboka
svær
ADJEKTIV
Kanskje sideform til norrønt svárr ‘hard, tung’, eller tysk schwer
kraftig, stor, tjukk
Ein stor, svær kar
Ein svær lastebil
Svære summar
Det høyrde svære fjellvidder til garden
grov, tung
Sjøen gjekk svær
hard
Svær kulde
uvanleg
Det er svært som det blæs
Ha svært til hastverk
dugande, flink
Vere ein svær jeger
Vere svær til å gå på ski
Som adverb: i høg grad; ovleg, veldig
Vere svært flink, sliten
Det er svært så fin du er
Ha det svært så bra
sværing
SUBSTANTIV
rugg, rusk
Elgoksen var ein sværing på over 400 kg
sværvektar
SUBSTANTIV
Eigenleg om boksar, brytar i tungvektsklassa
Svær, kraftig person
Ein retteleg sværvektar av ei kjerring
sværande
ADVERB
ovleg, svær
Sværande fint, vanskeleg