wordify
bokmålsordboka
stad
SUBSTANTIV
Norrønt staðr; beslektet med stå
Nå sjelden usammensatt: (større) by
Reise til staden
Den evige stad
Roma
I sammensetninger:
Hovedstad, kjøpstad
stadfestelse, stadfesting
SUBSTANTIV
Bekreftende uttalelse, erklæring
stadion
SUBSTANTIV
Gresk et lengdemål, ‘løpebane’, egentlig ‘noe fastsatt’
Idrettsanlegg (med tribuner)
nynorskordboka
stad
SUBSTANTIV
Norrønt staðr; samanheng med stå
Avgrensa område; flekk, plass
Finne ein høveleg stad til leirplass
Fastsetje tid og stad for møtet
Det var feil fleire stader i boka
Smørje salve på den vonde staden
Til stades
På staden
I overført tyding: tilgjengeleg
Fyrsten var sjølv til stades
Føresetnadene er ikkje lenger til stades
På same staden
I prent: tilvising til ein stad i ei kjelde som er nemnt tidlegare; forkorta sst.
Som etterledd i:
finnestad, møtestad, samlingsstad, stoppestad
hus; lokalitet, område som ein søkjer til
Ha ein fin stad ved sjøen
Ein stad å vere
Dei går aldri nokon stad (dei held seg heime)
Ein viss stad
do, wc
Som etterledd i:
arbeidsstad, bustad, landstad, skjenkjestad, skjenkestad, utferdsstad, verestad
by, bygd, strøk
Vere frå ein liten stad
Reise frå stad til stad
Reise inn til staden (til (kjernen i) byen)
Vere av dei mektige på staden
Vere til stades (nærverande)
Dra av stad
Leggje i veg, reise
Som etterledd i:
fødestad, heimstad, hovudstad, kjøpstad, ladestad
stilling, stode, situasjon
Tenk deg i min stad
Gje noko anna i staden
hjelp; varig verknad; traustleik
Det er ikkje nokon stad i det
stad
SUBSTANTIV
Samanheng med stø
elvebard
stad
ADVERB
Eigenleg forkorting for av stad
Av stad, av garde, bort
Renne, springe stad
stadadverb
SUBSTANTIV
Adverb som er nemning for stad (I,1–3)