bokmålsordboka
SUBSTANTIV
kjertel hos blekksprut som skiller ut blekk
nynorskordboka
blekkje, blekke
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt blaðka ‘lite blad’; samanheng med blad
Lite påakta og lita avis
Den lokale blekkja
blekkje, blekke
VERB
Samanheng med blakk
Merkje (med kvit flekk); blinke
blekkje, blekke
VERB
Av blake
Slå, veifte med noko så det blir luftdrag
Brenne tjøre av tyrirøter i eit tett rom som ein blæs luft inn i
blekkje, blekke
VERB
Norrønt blekkja
slå; gje eit slag eller spenn