bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Norrønt blek, fra gammelengelsk, samme opprinnelse som engelsk black ‘svart’
(farget) væske til å skrive med
Penn og blekk
Skrive så blekket spruter
Svart væske som blekkspruten skiller ut
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt blaðka; beslektet med blad
(lite) blad
Liten, ubetydelig avis
Den lokale blekka
SUBSTANTIV
Flekk av blekk
SUBSTANTIV
Liten beholder til å ha blekk i
nynorskordboka
blekk
SUBSTANTIV
Norrønt blek, frå gammalengelsk, same opphav som engelsk black ‘svart’
(farga) væske til å skrive med
Skrive med penn og blekk
Svart væske som blekkspruten skil ut
blekk
SUBSTANTIV
Av lågtysk bleck, blick; samanheng med blikk
Tynnvalsa metallplate, særleg av fortinna jern
Eit spann av blekk
blekk
SUBSTANTIV
Av blekke
Vindgust; veifting
Slag, dask
blekk
SUBSTANTIV
Samanheng med blekkje
Lys flekk der borken er hoggen av eit tre (til merke på at det skal fellast)