bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Fra tysk
Merke til å sikte eller skyte på, særlig rund flekk midt i skyteskive
Skyte på blink
Treffe blinken
Midt i blinken
Akkurat det en ønsker
Helt rett
Gaven var midt i blinken
Fylle blinken
I skiskyting: treffe alle blinkene på skyteskive
Hun fylte blinken med to ekstraskudd
Merke på tre etter blinking; jamfør blinke
Samling av trær som er blinke
Salg av blink
SUBSTANTIV
Av blinke
Fyrtårnet sender ut to røde blink hvert tjuende sekund
Ha et blink i øyet
I et blink forstod jeg alt sammen
SUBSTANTIV
Spesiell stempelfigur til å slå inn i en blink
nynorskordboka
blink
SUBSTANTIV
Av blinke
Dei regelfaste blinkane frå fyrlykta
blink
SUBSTANTIV
Frå ty
Merke til å sikte el skyte på; (svart, rund) flekk midt i ei skyteskive
Skyte på blink
Treffe blinken
Skyte blink
Midt i blinken
Nett det ein ynskjer
Heilt rett
Dette må vere ei bok midt i blinken for deg
Fylle blinken
I skiskyting: treffe alle blinkane på skyteskive
På tredje skyting imponerte han med å fylle blinken
Merke på trestamme etter blinking; blekk; jf blinke
Samling av tre som er blinke
Selje blinken på rot
blinkemerke, blinkmerke
SUBSTANTIV
Særskild stempelfigur til å slå inn i ein blink