wordify
bokmålsordboka
vond
ADJEKTIV
Norrønt vóndr
vanskelig
Det var ikke vondt om penger (det skortet ikke på penger)
Gammel vane er vond å vende
Jeg har vondt for å tro det
trist; (fysisk, psykisk) ubehagelig, plagsom, skadelig; dårlig, slett
Ha vondt i halsen, hodet
En vond lukt, smak
Ha vond samvittighet
Som adverb:
Det er ikke vondt ment
Det var vondt å miste barnet
Vonde netter
Au, det gjør vondt
Smake vondt
Som adverb:
Snakke vondt om en
Som substantiv:
Det gjør bare vondt verre
Ta det vonde med det gode
Ha vondt av
Synes synd på
sint
Være vond på en
vondord
SUBSTANTIV
skjenn, bebreidelse, ukvemsord
Han fikk bare (høre) vondord for det han hadde gjort
vondskap
SUBSTANTIV
Noe som er til plage, pine; verk
Nordvesten kom med hagl og annen vondskap
Lyst til å gjøre andre vondt, ondt sinnelag, ondskap
Være full av vondskap og sadisme
vondske
SUBSTANTIV
vondskap
nynorskordboka
vond
ADJEKTIV
Norrønt vándr, vóndr
vanskeleg, tung
Gammal vane er vond å vende
Det var ikkje vondt om pengar (det skorta ikkje på pengar)
dårleg, ring; ufyseleg, motbydeleg; (fysisk og psykisk) plagsam, pinefull, skadeleg; trist
Vond smak
Vonde netter
Au, det gjer vondt
Det var vondt å miste barnet
Ta det vonde med det gode
Ha vondt i halsen
Vere sår i halsen, ha halsbetennelse
Ha vondt av
Tykkjer synd i
Kaste vondt på
Setja (skadeleg) trolldom på (folk, dyr)
sint
Ho vart vond på meg
vondskapsfull, illkyndt
Vonde tunger (sjå tunge)
Som substantiv:
Den vonde
Vondemannen, djevelen
vonde
SUBSTANTIV
Av vond
Noko som er vondt eller skadeleg; mein
Arbeidsløysa er eit vonde
sjukdom
vondemakt
SUBSTANTIV
mørkemakt
vondemann
SUBSTANTIV
I bunden form eintal: djevelen