wordify
bokmålsordboka
vilkår
SUBSTANTIV
Fra lavtysk; av vilje og kår egentlig ‘viljevalg’
betingelse, forutsetning
Delta på visse vilkår
Få gunstige vilkår
Akseptere vilkårene
Ikke på vilkår! (ikke under noen omstendigheter)
forhold
By en gode vilkår
Under ellers like vilkår
Forutsetning for utvikling; miljø
Vekstvilkår
vilkårsdom
SUBSTANTIV
Betinget dom; se betinge
vilkårssetning
SUBSTANTIV
Av setning
I språkvitenskap: leddsetning som kan være innledet med en vilkårskonjunksjon, og som angir vilkår for at verbalhandlingen i oversetningen vil finne sted, betingelsessetning
vilkårsrefleks
SUBSTANTIV
Betinget refleks; se betinge
nynorskordboka
vilkår
SUBSTANTIV
Frå lågtysk; av vilje og kår; eigenleg ‘viljeval’
føresetnad, krav; omstende
Vere med på visse vilkår
Fylle vilkåra som lova set
Ikkje på vilkår! (ikkje i noko tilfelle, aldri i verda!)
avtale, mellomvære, tilhøve
By ein gode vilkår
I jus: bindande fråsegn i ei avtale
Dom på vilkår (vilkårsdom)
Dom utan vilkår
Føresetnad for utvikling; miljø
Vekstvilkår
føderåd, kår
vilkårsløyse
SUBSTANTIV
Sjå -løyse
vilkårsdom
SUBSTANTIV
Straff som må sonast berre dersom den dømde gjer nye brotsverk i prøvetida
vilkårsfolk
SUBSTANTIV
kårfolk