betingelse | Wordify

bokmålsordboka

SUBSTANTIV

Av betinge

forutsetning, krav

Oppfylle visse betingelser

Stille betingelser

Jeg blir med på én betingelse

vilkår

Etter våre vanlige betingelser

Hun har alle betingelser for å gjøre det godt

Få usedvanlig gunstige betingelser

ADJEKTIV

Som gjennomføres uten betingelser eller forbehold; uforbeholden

Betingelsesløs overgivelse

Som gjelder uansett omstendigheter

Betingelsesløs kjærlighet

Betingelsesløs fordomsfrihet

nynorskordboka

vilkår

SUBSTANTIV

Frå lågtysk; av vilje og kår; eigenleg ‘viljeval’

føresetnad, krav; omstende

Vere med på visse vilkår

Fylle vilkåra som lova set

Ikkje på vilkår! (ikkje i noko tilfelle, aldri i verda!)

By ein gode vilkår

I jus: bindande fråsegn i ei avtale

Dom på vilkår (vilkårsdom)

Dom utan vilkår

Føresetnad for utvikling; miljø

Vekstvilkår

føderåd, kår

vilkårsløyse

SUBSTANTIV

Sjå -løyse

vilkårsdom

SUBSTANTIV

Straff som må sonast berre dersom den dømde gjer nye brotsverk i prøvetida

vilkårsfolk

SUBSTANTIV

kårfolk