wordify
bokmålsordboka
tuskhandel
SUBSTANTIV
Av tuske
Byttehandel (ved kjøpslåing og knep)
Drive tuskhandel
tuske
VERB
Fra lavtysk, samme opprinnelse som tysk tauschen ‘bytte’ og täuschen ‘svike’
Drive byttehandel (ved kjøpslåing og knep)
Tuske til seg noe
tuske
VERB
Lydord, beslektet med tusle
Gå stillferdig, rasle, tusle
Det tusket oppe på loftet
I presens partisipp:
Han kom tuskende i mørket
hviske
tusken
ADJEKTIV
tusket
nynorskordboka
tusk
SUBSTANTIV
Det å tuske; veik, skraslande lyd
Høyre (ein) tusk i lynget
ståk, uro; leik, gaman; (løyndomsfullt) hopehav, følgje mellom gut og jente
Det er (litt) tusk mellom dei
tusk
SUBSTANTIV
Av tuske
pusling, stakkar
Ein liten tusk av ein fyr
Ein tusk til å arbeide
tusk
SUBSTANTIV
varme, hete; svak varme, lunk
tusk
ADJEKTIV
skral, ring
Det er tuskt med han
Du er ikkje så tusk, du