wordify
bokmålsordboka
ruse
SUBSTANTIV
Fra lavtysk opphavlig, trolig keltisk
Kurvlignende fiskeredskap
ruse
VERB
Av rus
beruse
Være ruset
Refleksivt:
Ruse seg (på noe)
Som adjektiv i presens partisipp:
En rusende drikk
ruse
VERB
Kanskje fra lavtysk betydning 2 fra engelsk
storme, styrte
Målmannen ruste ut og snappet ballen
Sette en motor i voldsom fart uten belastning
Ruse motoren, bilen
nynorskordboka
rusa
ADJEKTIV
Av rus
Påverka av rusgift, full, drukken
rus
SUBSTANTIV
Jamfør svensk målføre på rus ‘på slump’, truleg frå lågtysk
Det å ruse; slump, skjøn
ruse
SUBSTANTIV
Gjennom dansk, frå lågtysk opphav truleg keltisk
Vidjekorg
Fiskereiskap forma som ein utspilt nettpose; teine
ruse
VERB
Av rus
Valde rus, gjere drukken
ølet rusar
I presens partisipp:
Ein rusande drikk
Refleksivt:
Ruse seg
Drikke seg full