wordify
bokmålsordboka
rivning
SUBSTANTIV
Av rive
stridighet, uenighet
Det var rivninger i familien
nynorskordboka
rivne
SUBSTANTIV
Av rivne
rift, sprunge, sprekk, klov
Ei rivne i skjorta
Ei rivne i fjellet
rivne
VERB
Norrønt rifna; av rive
Få rift, sprekke, breste, gå sund
Rivne i saumane
Fjellet rivna
rivnete
ADJEKTIV
Full av rivner
rive
VERB
Norrønt rífa og hrífa
Slite i to eller fleire bitar, flerre, spjerre, flengje
Rive sund
Hunden reiv sauen i hel
Rive seg opp på piggtråden
Rive opp eit sår (òg overf: rippe opp i)
I perfektum partisipp:
Få riven pels
Kome uheldig frå noko
skrape, raspe; gni (sund); knuse til smular
Rive ost, brød
ripe
Rivne gulrøter
Rive av ei fyrstikk
herje, svi, svide, irritere
Gikta reiv og sleit i kroppen
Lukta reiv i nasen
Brennevinet reiv i halsen
Rykkje, slite (av garde)
Rive seg i håret
Rive av seg kleda
Elva reiv med seg brua
Pesten reiv med seg tusenvis
Billettane vart rivne bort (vart utselde i ein fart)
Ho vart riven bort (døydde brått og uventa)
Rive ein over ende
Riven med
Oppglødd, ivrig
Rive seg laus
òg overf: frigjere seg frå; jamfør lausriven
Rive til seg
Skaffe seg (noko), leggje (noko) under seg
Rive or seg
Fortelje (til dømes ein vits) på ståande fot
Rive kjeft
Krangle, skjelle (for moro skuld), skråle
raske, skrape
Rive til seg
Rafse, grafse
Rive frå seg
Gjere seg fort ferdig
Rive i seg
Ete grådig
Bryte ned, rasere, jamne med jorda
Rive eit hus
Rive ned og øydeleggje
Velte, dytte ned
Rive eit hinder
Høgdehopparen reiv i første forsøk