wordify
bokmålsordboka
stridighet
SUBSTANTIV
Trassighet, gjenstridighet
konflikt, rivning
Få slutt på stridighetene i området
nynorskordboka
konflikt
SUBSTANTIV
Frå lat. , av confligere ‘støyte saman’
Strid mellom personar, grupper eller statar; samanstøyt
Væpna konflikt
Det var open konflikt mellom brørne
Løyse ein fastlåst konflikt
Kome i konflikt med politiet
Motsetning, manglande samsvar
Utbygginga kjem i konflikt med naturverdiane
Ein indre, psykisk konflikt
konfliktforsking
SUBSTANTIV
Forsking på årsaker til krig og konflikt; jamfør fredsforsking
konfliktområde
SUBSTANTIV
Område prega av konflikt
konfliktsituasjon
SUBSTANTIV
Situasjon der to partar er i konflikt med kvarandre