wordify
bokmålsordboka
drag
SUBSTANTIV
Av dra
Halende tak; strykende bevegelse
Ro med lange, seige drag
Gjøre noen drag med penselen, fiolinbuen
I fulle drag
Fullt ut
Nyte i fulle drag
håndlag, handlag, lag
Få draget på noe
Ha draget på
Ha tekke på
Hun hadde draget på jentene
sug
Trekke pusten i dype drag
Som etterledd i ord som:
åndedrag
vindpust, strømning
Et nordlig drag i lufta
Som etterledd i ord som:
vinddrag, strømdrag
linje, kontur
Ha et stramt drag om munnen
Typisk trekk, karakteristisk detalj
Et typisk drag
Langstrakt terrengformasjon
Som etterledd i ord som:
elvedrag, høydedrag, høgdedrag, vassdrag
slag
Få et drag over nakken
To stenger med et tverrtre bakerst som forbinder hesteselen med kjøretøy eller redskap
Slenge i draget
Være sliten
Gå til ordforklaring for "drag"
dragelse
SUBSTANTIV
Av dra
Overhøvling, kraftig irettesettelse, reprimande
Få seg en dragelse
Gå til ordforklaring for "dragelse"
dragkiste
SUBSTANTIV
Fra dansk
Stor kistelignende kommode
Gå til ordforklaring for "dragkiste"
drager
SUBSTANTIV
Av lavtysk dragen ‘bære’
(større) bærebjelke
Tømmerstykke som blir fôret på en stokk i et lafteverk
Gå til ordforklaring for "drager"
nynorskordboka
drag
SUBSTANTIV
Av dra
Det å dra; tak, rykk, strok
Eit drag på aksla
Eit drag med aksla
Gjere nokre drag med penselen
Gjere nokre drag med bogen
I fulle drag
Fullt, heilt ut
Nyte i fulle drag
Lag til å arbeide; sving, dreis
Ikkje ha rette draget
Ha draget på
Ha tekke på
Han hadde draget på gutane
tiltrekking, dragnad
Kjenne drag mot noko
Kjenne drag mot nokon
sug
Eit drag av pipa
Som etterledd i ord som:
andedrag
sig, fart
Kome i draget
Kald luftstraum, trekk
Drag frå døra
Roleg rørsle, strøyming
Drag i vatnet
Drag i lufta
Som etterledd i ord som:
straumdrag
linje, line
I grove eller store drag
Som etterledd i ord som:
andletsdrag, hovuddrag
Side, (karakteristisk) detalj, eigenskap, særsvip
Eit typisk drag
Eldre drag i målet
Langvoren terrengformasjon
Som etterledd i ord som:
elvedrag, høgdedrag, vassdrag
slag, rapp
Gje eit drag over nakken
Få eit drag over nakken
Reiskap til å dra køyretøy eller plog med
dragdokke
SUBSTANTIV
Truleg frå dansk
I folketru: lite vette som dreg rikdom til eigaren
Person som somlar bort ting
dragar
SUBSTANTIV
Av lågtysk dragen ‘bere’
berebjelke
Nokon eller noko som dreg noko
dragdyr
SUBSTANTIV
trekkdyr