wordify
bokmålsordboka
alvorlig
ADJEKTIV
Som uttrykker ens sanne, genuine mening eller hensikt; oppriktig, ærlig, seriøs
Et alvorlig forsøk
Brukt som adverb:
Alvorlig talt, dette går ikke an
Ikke bli tatt alvorlig
Snakke alvorlig sammen
Som er preget av alvor og aktelse; streng, dyster, høytidelig
Legge ansiktet i alvorlige folder
Et alvorlig tema
Et alvorlig ansikt
En alvorlig mine
Brukt som adverb:
Se alvorlig på noen
Som kan få store negative konsekvenser; farlig, skjebnesvanger
En alvorlig utvikling
En alvorlig sykdom
Et alvorlig problem
Brukt som adverb:
Være alvorlig skadet
graverende, stor
Være i alvorlige vansker
Ha alvorlige betenkeligheter
En alvorlig anklage
En alvorlig feil
Gå til ordforklaring for "alvorlig"
alvorlighet
SUBSTANTIV
Det at noe er alvorlig; alvor
Sykdommens alvorlighet
Noe som er alvorlig
Hverdagens alvorligheter
alvorlighetsgrad
SUBSTANTIV
grad av alvorlighet
nynorskordboka
alvorleg
ADJEKTIV
Som syner eller uttrykkjer eins sanne, genuine mål eller meining; verkeleg, ærleg
Eit alvorleg forslag
Brukt som adverb:
Meine det alvorleg
Ikkje ta ein alvorleg
Som er prega av alvor og vyrdnad; stø, streng, alvorsam
Ein alvorleg mann
Eit alvorleg tema
Snakke med alvorleg stemme
Brukt som adverb:
Sjå alvorleg på nokon
Som kan få store, negative følgjer; lagnadstung; farleg
Ein alvorleg sjukdom
Ei alvorleg sak
Ei alvorleg ulykke
Brukt som adverb:
Vere alvorleg skadd
graverande, stor
Ein alvorleg påstand
Gjere ein alvorleg feil
Ha alvorlege bekymringar