wordify
bokmålsordboka
virkelig
ADJEKTIV
Av virke
faktisk; som eksisterer, fins
Den virkelige verden
En virkelig hendelse
Finne den virkelige sammenhengen
Noe som virkelig har hendt
ekte, sann
En virkelig venn
Være en virkelig begavelse
Som adverb, brukt forsterkende: sannelig, faktisk
Det var virkelig hyggelig å se deg
Mente han virkelig det?
Vil du virkelig gå med på det?
virkelighetsflukt
SUBSTANTIV
Flukt fra virkeligheten
virkelighetssans
SUBSTANTIV
virkeliggjøring
SUBSTANTIV
nynorskordboka
verkeleg
ADJEKTIV
Frå tysk; samanheng med verke
Som er, finst; røynleg
Den verkelege verda
Ei verkeleg hending
Noko som verkeleg har hendt
Finne den verkelege samanhengen
ekte, sann
Ein verkeleg venn
Eit verkeleg praktmål
Som forsterkande adverb: sanneleg
Det var verkeleg gildt å sjå deg
verkelegheit
SUBSTANTIV
røyndom
verkeleggjere
VERB
Gjere til røyndom
Verkeleggjere draumane sine