wordify
bokmålsordboka
ærlig
ADJEKTIV
Norrønt ærligr, fra lavtysk
sannferdig, oppriktig, uforstilt
Være ærlig mot en
Si en sin ærlige mening
I forbindelsen
ærlig talt
Når sannheten skal sies
pålitelig, rettskaffen, hederlig
En ærlig og tro tjener
Som adverb: ordentlig, virkelig
Skuespillerne hadde ærlig fortjent applausen
Om eldre forhold: som ikke er dømt til æreløshet
Gå til ordforklaring for "ærlig"
ærlighet
SUBSTANTIV
ærlig talt
Når sannheten skal sies; Se: ærlig
nynorskordboka
ærleg
ADJEKTIV
Norrønt ærligr, frå lågtysk
heiderleg, pålitande
Ein ærleg og tru tenar
Tene pengar på ærleg vis
Som ikkje lyg, sann, truverdig, oppriktig
Vere ærleg mot ein
Seie si ærlege meining
I uttrykk:
ærleg talt
Når sanninga skal seiast
Som adverb: retteleg, verkeleg
Dette hadde han ærleg fortent
ærlegdom
SUBSTANTIV
Det å vere ærleg
ærlegskap
SUBSTANTIV
Sjå -skap
ærlegdom
ærleg talt
Når sanninga skal seiast; Sjå: ærleg