wordify
bokmålsordboka
ordentlig
ADJEKTIV
Fra tysk
ordinær, sedvanlig
åpningen av det 119. ordentlige storting
skikkelig
Få ordentlig betalt
Oppføre seg ordentlig
Et ordentlig hotell
Til gagns, dyktig
Bli ordentlig sint
nynorskordboka
ordentleg
ADJEKTIV
Frå tysk; av orden
vanleg, ordinær
ekte, retteleg, skikkeleg; skipleg
Eit ordentleg hotell
Vere ordentleg (skikke seg vel)
Få ordentleg betalt
Forsterkande adverb: dugleg, til gagns
Bli ordentleg sint