wordify
bokmålsordboka
dyster
ADJEKTIV
Fra lavtysk
trist, tungsindig, alvorlig
Et dystert landskap
Ha dystre minner fra bardommen
Så dyster du ser ut!
dysterhet
SUBSTANTIV
Det å være dyster mørke; tungsinn
De var preget av sorg og dysterhet
dyst
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk dust, djost(e), fra gammelfransk juste, joste, av middelalderlatin juxtare ‘nærme seg, turnere’, opprinnelig ‘nærkamp’, jamfør norrønt dust
kappestrid; oppgjør
Er du klar til ny dyst?
Laget lader opp til den store dysten mot naborivalen
nynorskordboka
dyster
ADJEKTIV
Frå lågtysk
trist, tungsindig, alvorleg
Ein dyster skog
Leggje fram dystre prognosar om meir ekstremvêr
Kvifor ser du så dyster ut?
dyste
VERB
Av dust
Riste (så noko fyk)
Refleksivt:
Dyste seg
Briske seg