wordify
bokmålsordboka
alvorlig
ADJEKTIV
Som uttrykker ens sanne, genuine mening eller hensikt; oppriktig, ærlig, seriøs
Et alvorlig forsøk
Brukt som adverb:
Alvorlig talt, dette går ikke an
Ikke bli tatt alvorlig
Snakke alvorlig sammen
Som er preget av alvor og aktelse; streng, dyster, høytidelig
Legge ansiktet i alvorlige folder
Et alvorlig tema
Et alvorlig ansikt
En alvorlig mine
Brukt som adverb:
Se alvorlig på noen
Som kan få store negative konsekvenser; farlig, skjebnesvanger
En alvorlig utvikling
En alvorlig sykdom
Et alvorlig problem
Brukt som adverb:
Være alvorlig skadet
graverende, stor
Være i alvorlige vansker
Ha alvorlige betenkeligheter
En alvorlig anklage
En alvorlig feil
Gå til ordforklaring for "alvorlig"
alvorlighet
SUBSTANTIV
Det at noe er alvorlig alvor
Sykdommens alvorlighet
Noe som er alvorlig
Hverdagens alvorligheter
alvorlighetsgrad
SUBSTANTIV
grad av alvorlighet
nynorskordboka
alvorleg
ADJEKTIV
Som syner eller uttrykkjer eins sanne, genuine mål eller meining; verkeleg, ærleg
Eit alvorleg forslag
Brukt som adverb:
Meine det alvorleg
Ikkje ta ein alvorleg
Som er prega av alvor og vyrdnad; stø, streng, alvorsam
Ein alvorleg mann
Eit alvorleg tema
Snakke med alvorleg stemme
Brukt som adverb:
Sjå alvorleg på nokon
Som kan få store, negative følgjer; lagnadstung; farleg
Ein alvorleg sjukdom
Ei alvorleg sak
Ei alvorleg ulykke
Brukt som adverb:
Vere alvorleg skadd
graverande, stor
Ein alvorleg påstand
Gjere ein alvorleg feil
Ha alvorlege bekymringar