wordify
bokmålsordboka
vits
SUBSTANTIV
Fra tysk; beslektet med vidd og vittig
Morsomhet, vittig historie
Fortelle en vits
Bløte vitser
Skal det være en vits?
Slå vitser
Han skjønte ikke vitsen i historien (poenget)
Bevilgningen til tiltaket er bare en vits (latterlig liten)
hensikt, mening
Hva er vitsen med det?
Det er liten vits i å nekte
vitsemaker, vitsmaker
SUBSTANTIV
Se -maker
vitsetegning, vitstegning
SUBSTANTIV
nynorskordboka
vits
SUBSTANTIV
Frå tysk; samanheng med vidd og vidde
skjemtord; vittig historie
Fortelje ein vits
Slå vitsar
Han skjøna ikkje vitsen i historia (poenget)
Løyvinga til tiltaket er berre ein vits (låtteleg lita)
meining, føremål
Det er liten vits i å nekte
Vitsen med tiltaket
vitskapsakademi
SUBSTANTIV
vitsemakar
SUBSTANTIV
vitseteikning
SUBSTANTIV