bokmålsordboka
vittig
ADJEKTIV
Fra lavtysk
En vittig fyr
Et vittig hode
En vittig replikk
I et forsøk på å være vittig
vittighet
SUBSTANTIV
Vittig bemerkning
vittighetsblad
SUBSTANTIV
nynorskordboka
vittig
ADJEKTIV
Frå lågtysk i tyding innverknad frå fransk spirituel; sjå spirituell
Ein vittig fyr
Eit vittig hovud
Ein vittig replikk
vittigper
SUBSTANTIV
Av namnet Per
Vittig fyr
vittigheit
SUBSTANTIV
Morosam merknad; skjemtord