wordify
bokmålsordboka
trakke
VERB
traske, tråkke
trakker
SUBSTANTIV
tråkker
tråkke
VERB
Beslektet med tråkk; samme opprinnelse som trakke
Sette foten på, trå
Tråkke på et insekt
Tråkke over (trå over ; se trå)
Tråkke i salaten (se salat)
Tråkke på
Ofte i overført betydning: behandle en stygt og nedverdigende
Tråkke på tærne
Fornærme en; gå en i næringen
Gå (tungt)
Tråkke omkring i byen
Tråkke opp
Lage spor (til skiløype)
Stampe eller jevne med føttene
Tråkke høylasset
Tråkke unnarennet i hoppbakken (gå fram og tilbake sidelengs på ski)
nynorskordboka
trakke
VERB
Av trø
gå, stige; trampe, trø (vedhaldande på same staden)
Hesten stod og trakka og ville av stad
Trakke ned graset
Trakke oppi noko
Trakke ein på tærne (sjå tå)
Vere i stadig rørsle att og fram
Gå og trakke i dørene
I overført tyding:
Kome inn på eit ømtolig emne på ein lite høveleg måte
Trakke i salaten
Ikkje la seg trakke på
Hevde seg trass i dårleg behandling
Lage til med tramping, trøding
Trakke veg i snøen
Trakke høylasset
Trakke unnarennet i ein hoppbakke
trakke i bedet til
Trengje seg inn på einemerka til
Bli skulda for å trakke i bedet til fagfolka
Sjå: bed
trakke i salaten
Gjere noko uhøveleg, dumme seg ut; kome inn på eit ømtolig emne på ein lite høveleg måte; Sjå: salat
trakke på liktåa
Råke (nokon) på eit ømt punkt; Sjå: liktå