wordify
bokmålsordboka
trakker
SUBSTANTIV
tråkker
tråkk
SUBSTANTIV
Norrønt traðkr m og traðk nøytrum; beslektet med tre; trø og trå og trå
Hardtrampet (gards)plass
tråkker
SUBSTANTIV
Person som tråkker
Druetråkker
trakke
VERB
traske, tråkke
nynorskordboka
trakkar
SUBSTANTIV
Person som trakkar
Trakkarane i skibakken
trakke
VERB
Av trø
gå, stige; trampe, trø (vedhaldande på same staden)
Hesten stod og trakka og ville av stad
Trakke ned graset
Trakke oppi noko
Trakke ein på tærne (sjå tå)
Vere i stadig rørsle att og fram
Gå og trakke i dørene
I overført tyding:
Kome inn på eit ømtolig emne på ein lite høveleg måte
Trakke i salaten
Ikkje la seg trakke på
Hevde seg trass i dårleg behandling
Lage til med tramping, trøding
Trakke veg i snøen
Trakke høylasset
Trakke unnarennet i ein hoppbakke
tråkke
VERB
trakke, trampe, trø
Tråkke ein på tærne (sjå tå)
Tråkke ned åkeren
Tråkke veg i snøen
Tråkke (i) unnarennet
Tråkke høylasset
Ikkje la seg tråkke på
Stå mot dominering el. hersing