bokmålsordboka
stygg
ADJEKTIV
Norrønt styggr
farlig, skremmende
En stygg ulykke
Sjøen gikk stygg
Stygge våpen
En stygg sykdom
En stygg sving
Være stygg til å lyve, stjele
En stygg affære
Se stygt ut for en
Drømme stygt
Stygg råkjøring
Et stygt skrik
Det var stygt å høre på
Være stygg på håret
Ha stygg håndskrift
Dressen var flekket og stygg
Ha stygge tenner
Være stygg å se på
Stygt vær
Fare stygt fram
Tenke stygge tanker
Stygge gjerninger
En stygg beskylding
Være stygg mot en
Fortelle stygge historier
Skrive stygge ord på doveggen
Være stygg i kjeften
Bruke harde, ufine ord
styggedom
SUBSTANTIV
Noe som er stygt, farlig, forkastelig
Komme borti fyll og annen styggedom
styggen
SUBSTANTIV
Stygg skapning
styggelse
SUBSTANTIV
Stygg, ufyselig skapning, utyske, stygging
nynorskordboka
stygg
SUBSTANTIV
Av stygg
Motbydeleg kjensle; ufyse
Få stygg til drikken
Det står ein stygg av han
I bunden form eintal: stygg skapnad
I bunden form eintal: styggemannen
Styggen sjølv
stygg
ADJEKTIV
Norrønt styggr
farleg, skremmande
Ein stygg sving
Ein stygg sjukdom
Stygge våpen
Sjøen gjekk stygg
Ei stygg ulykke
Ein stygg affære
Vere stygg til å lyge, stele
Drøyme stygt
Sjå stygt ut for ein
Stygg køyring
Vere stygg å sjå på
Ha stygge tenner
Ei stygg handskrift
Ei hakke med stygt skaft
Dressen var flekkete og stygg
Vere stygg på håret
Stygt vêr
Eit stygt skrik
Det var stygt å høyre
Vere stygg med, mot ein
Ei stygg skulding
Stygge gjerningar, tankar
Fare stygt fram
Vere stygg å banne, drikke, stele
Skrive stygge ord på doveggen
Fortelje stygge historier
Ein stygg fant
Vere stygg i kjeften
Bruke harde, ufine ord
styggedom
SUBSTANTIV
Noko som er farleg, forkasteleg, stygt
Kome borti fyll og annan styggedom
stygge
SUBSTANTIV
Noko som styggjer eller skremmer; skremsel