wordify
bokmålsordboka
plett
SUBSTANTIV
Engelsk plate ‘sølvtøy’, egentlig ‘plate’
Uedel legering overtrukket med sølv
Et bestikk av plett
plett
SUBSTANTIV
Uvisst opphav
flekk
Få pletter i kinnene
En plett på duken
feil, lyte
Være uten plett og lyte
sted, plass
En fredet plett
På pletten
Presis, til stede
Liten, rund kake
Sirupsplett
plette
VERB
skjemme, tilsmusse
Plette ens gode navn og rykte
plettere
VERB
Av plett
Overtrekke med et annet metall, særlig sølv
nynorskordboka
plett
SUBSTANTIV
Jamfør lågtysk plet ‘lapp’
I overført tyding: flekk
Utan plett og lyte
Skamplett
stad
Ein velsigna plett på jorda
På pletten
På rett stad og til rett tid
Lita, rund kake
Sirupsplett
plett
SUBSTANTIV
Engelsk plate ‘plate, skive’
Plettert metall(vare)
Til sjøs, særleg før: tallerken av plettert metall
plettere
VERB
Leggje eit lag av edlare metall (særleg sølv) utanpå eit stykke av mindre edelt metall
plettfri
ADJEKTIV
Av plett
lytefri
Plettfri vandel