wordify
bokmålsordboka
lyte
SUBSTANTIV
Norrønt lýti, av ljótr ‘stygg’
skavank; feil
Kroppslyte
Være uten plett og lyte
lytefri
ADJEKTIV
Av fri
feilfri, ulastelig
lyteløs, lytelaus
ADJEKTIV
lytefri
nynorskordboka
lyte
SUBSTANTIV
Norrønt lýti; av lyte
(lekams)feil, skavank
Ha eit lyte
Det finst ikkje lyte på hesten
Vere utan plett og lyte el. last og lyte (feilfri, ulasteleg)
lyte
VERB
Norrønt hljóta ‘få (med lutkasting), ha, lyte’; samanheng med lott
Måtte, vere nøydd til, skulle
Du lyt gjere det
Ho laut vere med anten ho ville eller ei
Det er fælt å lyte gjere slikt
Han har lote vente lenge
Upersonleg
Det lyt lagast mykje mat
Utan anna verb
Eg laut heim, i veg
Få (løyve, råd), ha lov til, burde
Ho lyt no gjere som ho synest
Det lyt så vere
I dag lyt de heller kvile
lyte
VERB
Norrønt lýta; av ljot
Vere til lyte eller mein, skjemme
Arret lyter henne enno
lyteløyse
SUBSTANTIV