wordify
bokmålsordboka
nerve
SUBSTANTIV
Latin nervus, egentlig ‘sene’
Streng eller bunt av strenger som forbinder hjernen og ryggmargen med kroppen ellers og formidler sanseinntrykk og bevegelsesimpulser
Ha frynsete, tynnslitte nerver (være nervøs)
Gå på nervene
Irritere (noen) sterkt
Ha sterke nerver
Ikke lide av nervøsitet
Ikke ha nerver
Være kald og rolig
Ha nerver
Være nervøst anlagt, med svake, dårlige nerver
Bot. streng i et blad som blant annet transporterer vann og andre stoffer
Det vesentlige, kjernen i noe
Nerven i forslaget er kravet om likestilling
Inderlighet, uttrykksfullhet
Det var nerve i spillet hennes
nervebunt
SUBSTANTIV
I uttrykk som
Han er en eneste dirrende nervebunt (svært nervøs)
nervefeber
SUBSTANTIV
tyfus
nervegass
SUBSTANTIV
Stridsgass som virker forstyrrende eller lammende på nervesystemet
nynorskordboka
nerve
SUBSTANTIV
Latin nervus, gresk neuron, eigenleg ‘sene’
Streng eller bunt av strenger som går ut frå hjernen og ryggmergen og fører sanseinntrykk og rørsleimpulsar til og frå kroppen elles
Synsnerve
Ha (dårlege, svake) nervar (vere nervøs av seg)
Han har, eig ikkje nervar (er kald og roleg)
Gå på nervane
Irritere (nokon) sterkt
Ha sterke nervar
Ikkje lide av nervøsitet
I botanikk: streng i eit blad som tener til å stø det og leie næringsstoff og liknande
Hovudsak, kjerne i noko
Nerven i framlegget er kravet om jamstilling
drivkraft, styrke, spenst, liv, lidenskap
Det var nerve i spelet hans
nervebunt
SUBSTANTIV
Av nerve
I uttrykk som
Ho er ein einaste dirrande nervebunt (svært nervøs)
nervecelle, nerveselle
SUBSTANTIV
I biologi: celle som overfører impulsar