bokmålsordboka
mukk
SUBSTANTIV
Av mukke
Jeg vil ikke høre et mukk fra deg
Ikke skjønne et mukk
mukk
ADVERB
Brukt forsterkende: helt
Tie mukk stille
mukke
VERB
Kanskje fra lavtysk mucken ‘snakke med halvåpen munn’
Gjøre innvendinger, kny, protestere
Hun gjorde alt hun ble bedt om uten å mukke
Ta imot ordrer uten å mukke
mukkende
ADVERB
Mukk
nynorskordboka
mukk
SUBSTANTIV
Av mukke
Svak lyd, knyst, kvekk; grann
Eg vil ikkje høyre eit mukk frå deg!
Ikkje skjøne eit mukk
mukke
SUBSTANTIV
Av mue
Ei mukke med aviser, papir
Ta med deg heile mukka!
mukking
SUBSTANTIV
Det å mukke
mukke
VERB
Kanskje frå lågtysk mucken ‘snakke med halvopen munn’; jamfør mule
Mumle misnøgd, svare imot, kome med innvendingar, kny, protestere
Ho mukka om at ho ikkje ville bli med
Mukke imot
Ta imot ordrar utan å mukke