wordify
bokmålsordboka
mukk
SUBSTANTIV
Av mukke
kny, kvekk
Jeg vil ikke høre et mukk fra deg
Ikke skjønne et mukk
mukk
ADVERB
Brukt forsterkende: helt
Tie mukk stille
mukke
VERB
Kanskje fra lavtysk mucken ‘snakke med halvåpen munn’
Gjøre innvendinger, kny, protestere
Hun gjorde alt hun ble bedt om uten å mukke
Ta imot ordrer uten å mukke
mukkende
ADVERB
Mukk
nynorskordboka
mukk
SUBSTANTIV
Av mukke
Svak lyd, knyst, kvekk; grann
Eg vil ikkje høyre eit mukk frå deg!
Ikkje skjøne eit mukk
mukke
SUBSTANTIV
Av mue
mengd, mengde, dunge
Ei mukke med aviser, papir
Ta med deg heile mukka!
mukking
SUBSTANTIV
Det å mukke
mukke
VERB
Kanskje frå lågtysk mucken ‘snakke med halvopen munn’; jamfør mule
Mumle misnøgd, svare imot, kome med innvendingar, kny, protestere
Ho mukka om at ho ikkje ville bli med
Mukke imot
Ta imot ordrar utan å mukke