wordify
bokmålsordboka
kvekk
SUBSTANTIV
Av kvekke
Lyd fra frosk eller and
(kort og tonløs) lyd; kort (innholdsløs) ytring; mukk
Jeg har ikke hørt et kvekk fra dem
Før hun fikk sagt et kvekk, hadde de løpt sin vei
Ikke et kvekk
Ikke et ord
Ikke noe
De skjønte ikke et kvekk
Dette sier meg ikke et kvekk
kvekk
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt hvekkr ‘knep’; av kvekke
Plutselig skrekk; støkk
Det gav en kvekk i meg
kvekk
ADVERB
Trolig av kvekke
Fullstendig, helt
Slå seg kvekk i hjel
Le seg kvekk i hjel
Slå hverandre kvekk fordervet
kvekk
INTERJEKSJON
Lydord
Brukt for å gjengi lyd fra frosk eller and
Frosken sier kvekk, kvekk
nynorskordboka
kvekk
SUBSTANTIV
Av kvekke
Lyd frå frosk eller and
(stutt og tonlaus) lyd; kort (innhaldslaus) ytring; mukk
Eg har ikkje høyrt så mykje som eit kvekk frå henne
Ingen av dei sa eit kvekk
Ikkje eit kvekk
Ikkje eit ord
Ikkje noko
Dei skjøner ikkje eit kvekk
Dette interesserer meg ikkje eit kvekk
kvekk
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt hvekkr ‘knep’; av kvekke
Brå redsle; støkk
Få ein kvekk i seg
kvekk
ADVERB
Truleg av kvekke
Fullstendig, heilt
Slå seg kvekk i hel
Le seg kvekk i hel
Fryse kvekk forderva
kvekk
INTERJEKSJON
Lydord
Brukt for å gje att lyd frå frosk eller and
Frosken seier kvekk, kvekk