wordify
bokmålsordboka
muezzin
SUBSTANTIV
Fra arabisk
Person som kaller muslimene til bønn
nynorskordboka
mue, muge
SUBSTANTIV
Same opphav som muge
Dunge, haug, såte av til dømes høy eller møk
muezzin
SUBSTANTIV
Frå arabisk
Mann som kallar til bøn frå ein minaret