wordify
bokmålsordboka
frøken
SUBSTANTIV
Fra lavtysk; opprinnelig diminutiv av frue
tittel for ugift kvinne eller ung kvinne som en ikke vet om er gift eller ikke; forkortet fr.
Frøken Dal
En gammel frøken
Vær så god, frøken
Eldre betegnelse for kvinnelig lærer i (barne)skolen
frøkenfotball
SUBSTANTIV
Nedsettende: pyntelig fotball
frøkensport
SUBSTANTIV
Nedsettende: utøving av sport eller annen syssel på en forsiktig måte
Aking er ingen frøkensport
Politisk debatt er ikke noen frøkensport
frøkenaktig
ADJEKTIV
prippen, snerpete, snerpet
nynorskordboka
frøken
SUBSTANTIV
Frå lågtysk; opphavleg diminutiv av frue
tittel for ugift kvinne eller ung kvinne som ein ikkje veit om er gift eller ikkje; forkorta fr.
Ei ung frøken
Frøken Hansen
Ver så god, frøken
Eldre nemning for kvinneleg lærar i (barne)skulen
Frøken er kjekk
frøken
ADJEKTIV
Norrønt frǿkinn og frǿkn
modig; dugande, flink
livskraftig
frek
Frøken mat
frøkenfotball
SUBSTANTIV
Nedsetjande: pynteleg fotball
frøkensport
SUBSTANTIV
Nedsetjande: utøving av ein sport eller anna syssel på ein forsiktig måte
Handball er ikkje ein frøkensport
Modellyrket er langt frå ein frøkensport