wordify
bokmålsordboka
tittel
SUBSTANTIV
Norrønt titull, fra latin titulus, egentlig ‘innskrift, påskrift’
Navn eller overskrift som kort antyder eller symboliserer innholdet av en tekst, et bilde eller lignende
Tittelen på det maleriet sier meg ingenting
Jeg husker tittelen på boka, men ikke navnet på forfatteren
Betegnelse for en persons stilling eller rang
Ha en fin tittel å (kunne) skryte av
I idrett: betegnelse som mester innenfor en idrettsgren
Forsvare en tittel
tittelblad
SUBSTANTIV
Ark foran i bok eller hefte der tittel tittel, forfatternavn og utgiver (og andre opplysninger) er angitt; tittelside
tittelforsvarer
SUBSTANTIV
I idrett: person som er mester og konkurerer for å beholde en tittel
Tittelforsvarer i boksing
tittelkamp
SUBSTANTIV
kamp om en tittel som verdensmester, europamester eller lignende
Tittelkamp i boksing
nynorskordboka
tittel
SUBSTANTIV
Norrønt titull, frå latin titulus, eigenleg ‘innskrift, påskrift’
Namn eller overskrift som kort gjev eller symboliserer innhaldet av ei tekst (bok, hefte, skrift, del av utgreiing, (avis)artikkel og liknande)
Boktittel
Nemning for den stillinga eller rangen ein person har
Grevetittel
Ein fin tittel
I idrett: nemning for meister innanfor ei idrettsgrein
Forsvare (EM-)tittelen frå i fjor
titteldikt
SUBSTANTIV
Dikt som har den same tittelen som samlinga det står i
tittelforsvarar
SUBSTANTIV
I idrett: person som er meister og konkurerrer for å halde på ein tittel
Tittelforsvarar i boksing
tittelnovelle
SUBSTANTIV
Novelle som har den same tittelen som samlinga ho står i; jf titteldikt