wordify
bokmålsordboka
frue
SUBSTANTIV
Seint norrønt frú, frúa, frúva, fra gammelengelsk , samme opprinnelse som Frøya
Gift kvinne, kone, hustru
Hils din frue
En av byens fine fruer
Invitere politimesteren med frue
Som etterledd i ord som:
oldfrue
I tiltale til gift eller ugift kvinne; jamfør fru
God dag, frue
Om eldre forhold: herskerinne, høybåren kvinne; husfrue
Vår frue
Jomfru Maria
fruentimmer
SUBSTANTIV
Fra lavtysk opprinnelig ‘kvinnerom’
Nedsettende: kvinnemenneske
fruestørrelse
SUBSTANTIV
Stor størrelse i kvinneklær
nynorskordboka
frue
SUBSTANTIV
Seint norrønt frú, frúa, frúva, frå gammalengelsk , same opphav som Frøya
Gift kvinne, kone, hustru
Ho er vorten fin frue no
Dokteren og frua
Herr Hansen med frue
Er frua inne?
Som etterledd i ord som:
nabofrue
I tiltale til gift eller ugift kvinne; jamfør fru
Ver så god, frue
Om eldre forhold: høgboren, gjæv kvinne; husfrue; herskarinne
Vår frue
Jomfru Maria
fruentimmer
SUBSTANTIV
Frå lågtysk opphavleg ‘kvinnerom’
Nedsetjande: kvinnemenneske
fruestorleik
SUBSTANTIV
Nokså stort nummer i kvinneklede