bokmålsordboka
druse
VERB
Kaste eller sparke hardt og målrettet i en bestemt retning; dryle
Druse ballen i mål
Druse snøballen i veggen
Slå eller sparke hardt; støte; dryle
Druse ned fienden
Druse til ballen
Falle tungt; dumpe, deise
Druse i bakken
Storme fram; ruse, styrte; peise
Politiet var på vei, så jeg druste av gårde
Hun druste gjennom spillelista
nynorskordboka
druste
SUBSTANTIV
Drusteleg kvinne
drusteleg
ADJEKTIV
Som gjev eit mektig inntrykk; staseleg, prektig; storfelt, veldig
Jubileet blir ei drusteleg feiring
Han drog fram eit drusteleg langsverd
Ein herremann i drusteleg uniform
drusten
ADJEKTIV
druse
VERB
Kaste eller sparke hardt og målretta; dryle
Han druste ballen opp i vinkelen
Druse til broren sin
Slå eller sparke hardt; støyte; dryle
Druse til ballen
Falle tungt; dumpe, deise
Druse i bakken
I neste augeblink druste det mektige dyret ned i sjøen igjen
Storme fram; ruse, styrte; peise
Vi druser i veg
Bandet druste til med ein god gammal slager
Det druste halm ned på henne
Glitteret druste ned på papiret