wordify
bokmålsordboka
bleike
SUBSTANTIV
Norrønt bleik(j)a ‘hvit farge’
Småvokst laks som lever i ferskvann
sjøørret
hvitting
Gå til ordforklaring for "bleike"
bleke, bleike
VERB
Av blek
Gjøre hvitere, lysere
Bleke tøy
Bleke håret
blekemiddel, bleikemiddel
SUBSTANTIV
Middel til å bleke (tøy) med
blekeri, bleikeri
SUBSTANTIV
Virksomhet der en bleker noe med kjemiske midler eller lignende
nynorskordboka
bleikje, bleike
VERB
Norrønt bleikja
Gjere bleik, lys eller fargelaus
Bleikje vasken i sola
Bleikje håret
bleikjemiddel, bleikemiddel
SUBSTANTIV
Middel til å bleikje (tøy) med
bleikjeri, bleikeri
SUBSTANTIV
Verksemd der ein bleikjer noko med kjemiske middel eller liknande
bleik
ADJEKTIV
Norrønt bleikr
Med svak farge; lys, ljos
Det bleike lyset frå ei lyspære
Brukt som adverb
Bleikt rosa
Om andletsfarge: kvit, blodlaus
Bleik som eit lik
Bleik om nebbet
Om andletsutrykk: redd og rådvill
Uvillig til å vere med; feig, redd
Kom igjen og ikkje ver bleik!
Svak, kraftlaus
Ein bleik innsats
Vag, utydeleg
Ha eit bleikt minne om noko