wordify
bokmålsordboka
beskylde
VERB
Fra tysk; av skyld
anklage, påstå skyldig
Beskylde noen for å være noe
Ingen kan beskylde henne for å være lat
Bli beskyldt for underslag
Gå til ordforklaring for "beskylde"
nynorskordboka
skuldauke, skyldauke
SUBSTANTIV
Omstende som aukar den skulda ein har i noko
Det vart til skuldauke for han
skuld, skyld
SUBSTANTIV
Norrønt skuld; skule; skule og skule
Ansvar for feil, skade, uhell og liknande
Gje ein skulda for noko
Leggje skulda for det som hende, på ein annan
Det var deira skuld
forteneste, fortenest
Det er di skuld at det går så bra
feil, misgjerd, synd
Matt 6,12
Forlat oss vår skuld
Noko som ein er skuldig ein annan; gjeld
Skuld og gjeld
Setje seg i skuld
Stå i skuld
I uttrykk med preposisjon: omsyn
For mi skuld (av omsyn til meg)
For kjennskap(s) skuld
For moro skuld
For den skuld (for det, i så måte)
skulde, skylde
VERB
Av skuld
Stå i, ha gjeld; vere skuldig
Skulde ein pengar
Skulde 300 000 kroner på huset
Klage for å vere opphavet til noko (vondt); gje skulda for
Dei skulda han for tjuveriet
Skulde feilen på ein annan (leggje skulda på)