bokmålsordboka
skule
VERB
Kanskje fra lavtysk schulen ‘lure’
Se, skotte med senkede bryn
Skule omkring seg
skuler
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt skola ‘skylle’
Avfall fra kjøkken, skyller
nynorskordboka
skole, skule
SUBSTANTIV
Norrønt skóli, skúli i skúlameistari, gjennom gammalengelsk scol f, eller lågtysk schole, eldre nederlandsk scoele (som u-en i I skule kanskje kjem av) opphavleg frå gresk skhole ‘fritid, kvild frå kroppsarbeid, sysselsetjing med lærdomsøvingar’
(institusjon som driv regelbunden) opplæring, undervisning
Skulen byrjar kring 20. august
Arbeide i skulen (drive som lærar)
Den vidaregåande skulen
Skule i gitarspel
Halde skule
Gje undervisning
Ein hard skule
Ein nådelaus og vond røyndom
Gå, lære i ein hard skule
Bygning der ein held skole
Byggje ny skule
Ha lang veg til skulen
Elevar og lærarar ved ein skole
Heile skulen hadde fri i går
Skolen kjem borti vegen
Krins, retning innanfor eit (fag)område, særleg vitskap og kunst
Ei bok som danna skule
Av den gamle skulen
Med ei meir gammaldags haldning
skole, skule
VERB
Halde skole; gje undervisning
skule
VERB
Kanskje lågtysk schulen
Sjå, glytte med ned- og ihopdregne bryn; gleine, glume
Skule omkring seg
skule
VERB
Av skul
Ta skalet av