wordify
bokmålsordboka
ære
SUBSTANTIV
Norrønt æra, fra lavtysk; jamfør heder
anseelse, berømmelse, respekt, beundring
Vinne ære
Sette sin ære i å lage god mat
Hans arbeid er (all) ære verdt
Holde i ære
Vise stor respekt
verdighet, æresfølelse
Gå hennes ære for nær (krenke hennes verdighet)
Komme til heder og ære
Bli akseptert (igjen) ; se heder
ros, hyllest, gunstbevisning
Hageanlegget var gartneren til stor ære
Holde en tale til ære for jubilanten
Hun hadde den ære å få tale med kongen
Dronningen gjorde dem den ære å være til stede ved festen
Ha æren for
Være den som bør roses for (noe)
Gjøre ære på
Rose eller hylle (noen)
Vise en den siste ære
Være til stede i ens begravelse
anstendighet, sømmelighet
Ikke ha ære i livet
I høytidelige forsikringer eller løfter:
På (min) ære lover jeg å komme
Underskrive på ære og samvittighet
Gå til ordforklaring for "ære"
ære
VERB
Norrønt æra, fra lavtysk
Vise stor respekt eller anerkjennelse, hedre, beære
Han æret gjesten ved å holde en stor middag for henne
æres den som æres bør (la den som fortjener det, få anerkjennelse)
Tilbe, dyrke, vise ærefrykt
Elske og ære Herren
Som adjektiv i perfektum partisipp i tiltale: Æ-de forsamling!
Gå til ordforklaring for "ære"
ærefrykt
SUBSTANTIV
Etter tysk
Dyp ærbødighet
Gå til ordforklaring for "ærefrykt"
ærekjensle
SUBSTANTIV
æresfølelse
Gå til ordforklaring for "ærekjensle"
nynorskordboka
ære
SUBSTANTIV
Seint norr. æra; frå l.ty. ere
Vyrdnad, heiderleg omdømme, gjetord, ry, glans, respekt
Vinne ære
I ordtak:
Når lorten kjem til ære, veit han ikkje korleis han vil vere
Kome til (heider og) ære
Setje si ære i å gjere det bra
(sterk) ros, høg grad av påskjøning, hylling; ærevising
Dette er til ære for deg
Gjere ære på maten
Vise at ein set pris på maten
Ha æra for
Vere den som fortener ros for (noko)
Vise ein den siste ære
Vere til stades i gravferda til ein
æra er lettare gått enn fått
Det var ei ære for staden at kongen kom på vitjing
Rose, hylle ein
Gjere ære på ein
Han gjorde oss den æra at han kom
Fortene ros, vørdnad
Vere all ære verd
Noko som heidrar ein, noko som gjev vyrdnad, gjetord
Det er ikkje stor ære i det
Det er inga ære i slikt
Kjensle hos det einskilde mennesket av indre verd; sjølvvyrdnad; sjølvkjensle
Ho bar inga ære i seg
Dette går på æra mi
Gå på æra laus
Eit folk utan ære
Gå eins ære for nær
òg: godt namn og rykte
Redde æra
I høgtidleg lovnad
Underskrive sjølvmeldinga på ære og samvit
sømd
I tukt og ære
Ikkje ha ære i livet
beine, teneste
Gjere ein ei ære
Den som gjer ei ære, får ei ære att
Den eine æra er den andre verd
ære
VERB
Norr. æra; frå l.ty. eren
Syne ære vyrdnad
Du skal ære far din og mor di
Dei gamle skal ein ære, dei unge skal lære
Gjere ære på, heidre
Ho vart beden inn i beste stova og æra med det likaste huset hadde
Tilbe, dyrke, vise ærefrykt
Elske og ære Herren
ære
VERB
Norrønt æra; av år
Særleg om korn: vekse og mognast godt
Det ærer godt (det teiknar til god avling)
ærebot
SUBSTANTIV
Av ære
Oppreisnad på æra