wordify
bokmålsordboka
respekt
SUBSTANTIV
Fra latin ‘det å ta hensyn’, av respicere ‘se tilbake’
aktelse, ærbødighet, lydighet
Ha stor respekt for en
Sette seg i respekt
respektere
VERB
Ha aktelse for
Respektere sine foreldre
Respektere en for noe
Ta hensyn til
Respektere trafikkreglene
respektabel
ADJEKTIV
bra, aktverdig
En respektabel borger
respektiv
ADJEKTIV
Fra middelalderlatin, av latin respectus ‘som har berøring med’
Hver sin, vedkommende
Barna ble fulgt av sine respektive foreldre
nynorskordboka
respekt
SUBSTANTIV
Frå latin ‘det å sjå attende, omsyn’ av respicere ‘sjå seg attende, ta omsyn til’
lydnad; age, vyrdnad
Setje seg i respekt
Ha stor respekt for noko(n)
Vise ein respekt
autoritet
Læraren har respekt
Med respekt å melde
Om eg så må seie, orsak uttrykket
respektabilitet
SUBSTANTIV
Det å vere respektabel
respektløyse
SUBSTANTIV
Det å vere respektlaus
respektere
VERB
Ha vyrdnad for, godta, akte
Respektere eit anna standpunkt
Ta omsyn til (og følgje)
Respektere trafikkreglane