bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Av anse
Miste sin anseelse
En mann med høy anseelse
Nyte stor anseelse
Uten persons anseelse
Uten hensyn til en persons rang, stilling eller status
nynorskordboka
respekt
SUBSTANTIV
Frå latin ‘det å sjå attende, omsyn’ av respicere ‘sjå seg attende, ta omsyn til’
Setje seg i respekt
Ha stor respekt for noko(n)
Vise ein respekt
Læraren har respekt
Med respekt å melde
Om eg så må seie, orsak uttrykket
respektabilitet
SUBSTANTIV
Det å vere respektabel
respektløyse
SUBSTANTIV
Det å vere respektlaus
respektere
VERB
Ha vyrdnad for, godta, akte
Respektere eit anna standpunkt
Ta omsyn til (og følgje)
Respektere trafikkreglane