bokmålsordboka
tyst
ADJEKTIV
Trolig beslektet med norrønt tvistr ‘stille, sorgfull’
Stille, sterkt dempet
tyster
SUBSTANTIV
Person fra kriminelt miljø som gir opplysninger om forbrytelser til politiet
tyste
VERB
Opptre som tyster; angi
tystne
VERB
Bli stille, dempe seg mer og mer
Fuglesangen tystnet
nynorskordboka
tyst
ADJEKTIV
Truleg samanheng med norrønt tvistr ‘still, sorgfull’
Sitje så tyst
Alt er så tyst omkring meg
tystar
SUBSTANTIV
Av tyste
Person (særleg frå kriminelt miljø) som gjev opplysningar om brotsverk til politiet
tyste
VERB
Av tyst
Tyste på nokon
Tyste ned skandalen
Drive som tystar
Tyste til politiet
tystne
VERB
Bli tyst, stilne, tagne
Ropet, kritikken har tystna