wordify
bokmålsordboka
tone
SUBSTANTIV
Norrønt tóni ‘tone, musikalsk lyd’, opphavlig fra gresk tonos ‘spenning, spent streng, tone’
Lyd som er dannet av regelmessige svingninger
Dirigenten gav koret tonen
Ikke kunne ta en tone (ikke ha sangstemme)
Oppførsel, skikk og bruk
Takt og tone
Det er ikke god tone
Framstillingspreg
Brevet var holdt i en avmålt tone
Ikke ta den tonen!
Rose noe(n) i høye toner
fargenyanse
Håret hennes har en rødlig tone
I flertall: synspunkter
Dette er nye og uventede toner fra det holdet
tone
VERB
Nederlandsk tonen ‘vise’
Mest i uttrykket:
Tone flagg
Heise skipsflagget og dermed gi seg til kjenne; i overført betydning: vise seg som den en er, åpenbare sine hensikter
tone
VERB
klinge, lyde
Sangen tonet ut gjennom veggene i klasserommet
Gi en viss fargenyanse
Tone håret
Tone et fotografi
tonebad
SUBSTANTIV
nynorskordboka
tone
SUBSTANTIV
Norrønt tóni, tónn, gjennom latin, frå gresk tonos
Lyd som er ein verknad av regelfaste svingingar hos ein lekam
Fløytetone
Kammertone
Dirigenten gav koret tonen
Ikkje kunne syngje ein tone
melodi
Setje tone til eit dikt
Samspel av lys, skugge og fargar som gjev eit visst særpreg; fargenyanse
Håret har ein raudleg tone
(sær)preg, svip, særeigen klang; eigenart
Fiolinen hadde ein vakker tone
Framføringa hadde ein varm, personleg tone
Måte å uttrykkje seg på
Brevet har ein venleg tone
(rett) måte å te seg eller uttrykkje seg på
åtferd, skikk og bruk
Takt og tone
Det er ikkje god tone
Heving eller senking av røysta, intonasjon (som gjev uttrykk for stemning, innstilling og liknande)
Han sa det i ein fortruleg tone
I ein spørjande tone
Ikkje ta den tonen!
Dette var nye tonar frå deg
Rose nokon i høge tonar
tone, tòne
SUBSTANTIV
Norrønt þǫn; same opphav som tan
tan, tane
tone, tòne
VERB
Av tone
Strekkje, tøye på tone tane