wordify
bokmålsordboka
stolt
ADJEKTIV
Norrønt stoltr, fra lavtysk
byrg, kry
Være stolt av, over noe(n)
kaut, hovmodig
Være for stolt til å ta imot hjelp
ærefull, hedrende
Mitt livs stolteste øyeblikk
ærgjerrig
Stolte drømmer
staut, flott, staselig
Et stolt kvinnfolk
En stolt ganger, skute
stolthet
SUBSTANTIV
Det å være stolt, bevissthet om egen betydning, dyktighet eller lignende
Såre ens stolthet
Noen eller noe som en er stolt av
Være familiens, hele nasjonens stolthet
stoltsere
VERB
Fra tysk
spankulere
Hovmode seg, triumfere
stolt/kry som en hane
Svært stolt; Se: hane
nynorskordboka
stolt
ADJEKTIV
Norrønt stoltr, stolz, frå lågtysk
byrg, kry
Vere stolt av, over noko(n)
kaut, storlåten
Vere for stolt til å ta imot hjelp
Heidrande, ærefull
stor
Ei stolt stund i livet
æregjerrig
Stolte draumar
flott, staseleg, staut
Eit stolt kvinnfolk
Ein stolt gangar
Ei stolt skute
stoltheit
SUBSTANTIV
Det å vere stolt; byrgskap
Noko(n) som ein er stolt over; augestein, augnestein
stoltsere
VERB
Frå tysk
spankulere
hovere, triumfere
stolt/kry/byrg som ein hane
Svært stolt; Sjå: hane