wordify
bokmålsordboka
kaut
ADJEKTIV
Trolig av nederlandsk kouten ‘prate’
stolt; kry, overmodig
En kaut fyr
Være kaut på det
kautel
SUBSTANTIV
Fra lat. , av cautus ‘forsiktig’
I jus: forsiktighetsregel for å forebygge uklarhet, usikkerhet eller tvister
kautsjuk
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra spansk caucho, av quechua kawchu ‘flytande tre’
Rå naturgummi som utvinnes av melkesaften av visse tropiske planter
kautsjukplante
SUBSTANTIV
Plante som gir kautsjuk; gummitre
nynorskordboka
kaut
ADJEKTIV
Truleg av nederlandsk kouten ‘prate’
stolt; kry, ovmodig
Kaute karar
Vere kaut på det
kautel
SUBSTANTIV
Frå lat. , av cautus ‘trygg’
I jus: tryggingstiltak mot uvisse, tvil eller tvistar; juridisk atterhald
kautsjuk
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå spansk caucho, av quechua kawchu ‘flytande tre’
Rå naturgummi som blir vunne ut av mjølkesafta av visse tropiske planter
kautsjukplante
SUBSTANTIV
Plante som gjev kautsjuk; gummitre