bokmålsordboka
skrot
SUBSTANTIV
Fra ty. ‘snitt, avskåret stykke’, av scroten ‘skjære av, i stykker’
avfall, skrap, rask; s_adj:
Det var skrot! (skitt, ille)
En mynts bruttovekt
skrotdunge
SUBSTANTIV
skrott
SUBSTANTIV
Kanskje beslektet med skrinn
Være tung i skrotten
Få noe mat i skrotten
En tynn liten skrott
Slaktet dyr
Saueskrott, okseskrott
Bær, frukt uten den saftige eller kjøttfulle delen
Epleskrott
skrotum
SUBSTANTIV
Fra latin
Testikkelpung, pung
nynorskordboka
skrot
SUBSTANTIV
Frå tysk ‘avskore stykke’ av schroten ‘skjere av, sund’
Verdilaus ting; avfall, rask, skrap
Det var berre skrot alt i hop
Som adjektiv:
Det var leitt, synd
Det var skrot
skrotbil
SUBSTANTIV
Bilvrak
skrotdunge
SUBSTANTIV
skrott
SUBSTANTIV
Kanskje samanheng med skrinn
Ha ein stor skrott
Vere tung i skrotten
Ein liten, tynn skrott
Slakta dyrekropp utan hud, blod, innmat, innvolar og anna avfall
Slakteskrott
Skal av bær, frukt som safta er pressa or
Epleskrott