wordify
bokmålsordboka
rar
ADJEKTIV
Latin rarus ‘sjelden’
merkelig, underlig, påfallende
Rare fakter
En rar fyr
Jeg føler meg så rar i hodet
forskjellig
Han kan mye rart
På loftet har vi mye rart
I nektende uttrykk:
Han fikk ikke rare hjelpen (dårlig hjelp)
Ikke rar
Dårlig
raring
SUBSTANTIV
Merkelig, snodig person
raritet
SUBSTANTIV
sjeldenhet
rå, råde
VERB
Norrønt ráða
bestemme, herske
Rå seg selv
Her er det jeg som rår
Ikke kunne rå for noe
Rå over store rikdommer, landområder
Rå grunnen alene
Herske, være utbredt
Her inne råder stillheten
Overalt rådde fortvilelse
Rå med
Makte, holde styr på
Gi råd
Rå fra, til noe
Rå bot på
Rette på, skaffe til veie
nynorskordboka
rar
ADJEKTIV
Gjennom lågtysk og, fransk, frå latin rarus ‘sjeldsynt’
merkeleg, underleg; påfallande
Rare fakter
Her skal du få sjå noko rart!
Ein rar kar
Eg kjenner meg så rar
Det er (så) rart med det
I nektande uttrykk:
Helsa var ikkje rar
Han fekk ikkje rare hjelpa
Det er ikkje rare greiene
Ikkje rar
Dårleg, ring
triveleg, hyggjeleg, hyggeleg; moro
Det var rart å sjå deg att!
raring
SUBSTANTIV
Underleg person; særling, original
raritet
SUBSTANTIV
Merkeleg, sjeldsynt ting; bisn, kuriositet
Kjøpe raritetar
rå
SUBSTANTIV
Samanheng med rige
kornstaur (med kornband)