wordify
bokmålsordboka
medviter
SUBSTANTIV
Person som er innvidd i noe
Være medviter til noe
medviten, medveten
ADJEKTIV
Fra svensk
bevisst
medvitende
ADJEKTIV
Som sammen med andre vet, som er blitt innvidd i en hemmelighet
Være medvitende om noe
nynorskordboka
medvett, medvit
SUBSTANTIV
Det at ein sjølv veit om det ein gjer, tenkjer eller kjenner; tanke(verksemd)
Undermedvett
Hjernen er sete for medvettet
innsikt, skjøn
Mangle historisk medvett
Vakne til medvett om noko
omdøme
Ha ein stor plass i folks medvett
Vaken tilstand, sans og samling
Pasienten kom til medvett att
Miste medvettet
Uvite, svime av
medvettsinnhald, medvitsinnhald
SUBSTANTIV
medvettsløyse, medvitsløyse
SUBSTANTIV
Det å vere medvitslaus; uvett, uvit; tankeløyse
medvetande, medvitande
ADJEKTIV
Som saman med andre veit, er innvigd i ein løyndom
Vere medvetande om noko